پدید آورنده یک اثر اعم از شخص حقیقی یا حقوقی با صرف وقت ، مهارت و سرمایه به تولید یک اثر مبادرت می کند و چنانچه نتواند از درآمدهای مالی آن بهره مند شود و یا مورد حمایت قانون گذار قرار نگیرد تولید آثار هنری ، ادبی دچار مشکل شده و نتیجه آن پایین آمدن میزان تولید آثار فرهنگی در جامعه می شود معمولاً سرمایه گذاری اولیه در آثار هنری ، ادبی با خطرات زیادی مواجه است زیرا : 1- به بازاریابی گسترده و کافی نیازمند است 2- بازار نسبت به محصولات عملاً عکس العملی نشان نداده است و چه بسا جریان تولید با موانعی برخورد کند و آنرا معلق یا متوقف سازد این موارد باعث می شود که سرمایه گذاری های پر خطر اولیه انجام نشود و توزیع آثار ادبی هنری با اخلال و چالش مواجه گردد به همین دلیل لازم است جامعه حق انحصاری  برای پدیدآورندگان آثار یاد شده در نظر بگیرند و متجاوزان به آن را قابل تعقیب بدانند. در نقاطی که چنین حق و حمایتی وجود ندارد یا به طور مؤثر اعمال نمی شود سرقت دارایی معنوی به صورتهای گوناگون به عنوان مثال : رو نوشت برداری بدون مجوز از کتابها یا نرم افزارهای کامپیوتری یا ضبط و تکثیر آهنگهای مشمول حق مالکیتهای معنوی به صورت یک امر عادی در می آید و این امر امکان رشد فرهنگی را در جامعه مختل می کند.

حقوق مالکیت ادبی و هنری از ارکان حقوق مالکیت فکری است به عبارت دیگر حقوق مالکیت فکری مشتمل بر دو رکن می باشد :

1- مالکیت صنعتی از اختراعها ، طرح های صنعتی ، علائم تجاری یا خدماتی ، اسامی تجاری ، حق کسب و پیشه در تجارت و غیره محافظت می کند .

2- مالکیت ادبی ، هنری از آثار و آفریده های مرتبط با آن حمایت می کند البته صاحب نظران و نویسندگان حقوقی کشور ما به جای مالکیت ادبی ، هنری اغلب از حق مؤلف استفاده می کنند در نگاه اول حق مؤلف صرفاً برای نویسندگان می باشد و هنرمندان را در بر نمی گیرد اما استفاده از این لفظ صرفاً به این دلیل است که در گذشته فقط نویسندگان و کتب مورد حمایت بوده اند و با پیشرفت جوامع سایر مخلوقات و ابتکارات بشری نیز مورد حمایت قرار گرفت در کشورهای انگلیسی زبان و در آمریکا به جای حق مؤلف از واژه کپی رایت استفاده می کنند و یا در آلمان از واژه حق نویسندگان استفاده شده است .